Bob Dylan, Beatles, Rolling Stones,
Led Zeppelin, Deep Purple, The Doors, Pink Floyd, Jimi Hendrix (unuttuklarım
varsa affola)…
Normalde Klasik-Rock, 60 - 70ler
Rock’n Roll şarkıları arşivimde üst sıralarda yer almazlar. Aslına öncülere
saygım olmasa dinlemem bile denebilir. Neden bilmem hippilerin kol gezdiği,
Vietnam karşıtı müziklerin falan revaçta olduğu, vos-vos minibüslerin
tosbağaların, rengarenk kıyafetlerin, ‘peace’ yazılarının ve sembollerin
duvarları doldurduğu, dans ve isyan dönemler, ne kadar ilgimi çekse de o
şarkıları dinleyince eve kapanıp uyuşturucu partilerine kendimi vermek gibi
sapkın düşünceler içine giriyorum. Bunda izlediğim filmlerden gelen görsel
yanılsamanın etkisi mi var yoksa gerçekten şarkılardaki tınılar mı beni böyle
düşüncelere sevkediyor henüz bilemiyorum.
O dönemi yaşamanın yakınından
bile geçmedim. İşte filmler, kitaplar falan ne gördüysek o. Ama malum müzik
sınır ve zaman tanımıyor. On asır da geçse ruhunu kaybetmiyor. Şimdi bu yaşta o
dönemi olumsuz eleştirmek gibi bir gaflete düşemem tabi. Hala o çağın ruhunu
taşıyan birkaç insanla tanışma fırsatı buldum, yaptığım seyahatlerden birinde. Bu
bana ne yaşattı? 60ların ruhunu hissetme fırsatını…
Beni o yıllardan kendine çeken
pek az kişi var ki bunlar bence dönemin en güzel kadınlarından ikisi olmalı:
Grace Slick ve Janis Joplin. Seksapel çekimi bir kenara koyarsak (ki ben
koymakta güçlük çekiyorum), bu kadınların müzikleri de ilgimi o yöne çekmeyi
başarıyor.
Şimdi efenim, Janis Joplin’i
hemen hepimiz tanırız. Solistliğini yaptığı gurubu Big Brother and the Holding Company haricinde solo kariyerinde mükemmel
bir başarıya ulaşmış çatlak, çılgın, uyuşturucu müptelası tipik bir 1960lar
ünlüsüdür kendisi. Gerçek bir hippidir vesselam. Blues, jazz ağırlıklı bir sound’u
vardır ve literatüre öyle aman aman 10larca albüm bırakıp da veda etmemiştir
müzik piyasasına. Aslında edememiştir. Çünkü; tesadüften ileri gelen birçok
büyük rock yıldızı gibi 27 yaşında ölüvermiştir aşırı dozdan. 100lerce parçası
yoktur ama efsanedir. (Bence Michael Jackson da öyledir ya neyse bundan sonra
bahsederiz) Onu efsaneleştiren olaylardan birisi de bence 1969-Woodstock
Festivalidir. Gerçi festivalden 1 sene kadar sonra yitip gitmiştir dünyadan ama
27 yıllık hayatına bu kadar anı da doldurabilmeyi bilmiştir. Biz ki o yaşa
gelmemize 1 yıl kalmış daha bir baltayla kanka olamamışız; hatun dünyayı
sallamış. Neyse işte Janis Joplin böyle de yüce bir zattır efenim.
Grace Slick’ diyince çoğu insan o kim ki la? diyor.
Müzik zevki böyle biraz benimkine yakın olan (öyle rakçı, metalci gibi
deyimlerden kaçınıyorum) zat-ı muhteremler Jefferson Airplane veya Jefferson
Starship adlı gurupları duymuş olabilirler diye tahmin ediyorum. Duymamışlarsa
da araştırmaya başlamakta yarar var. Bu hanım kızımız (kendisi hala yaşamakta
ve muhtemelen anneannemle aynı yaşta olmalı), bu guruplarda lead vokal yapan
Joplin’e göre daha az yırtık daha az keş ama onun kadar o ruha sahip ve güzel
bir kadındır yani. 69-Woodstock’ta sahneye çıkacak kadar da önemlidir müzik
tarihi açısından. Alışılmış melodileri içermeyen, daha sıra dışı ama kesinlikle
kötü olmayan bir sese sahiptir. Birazdan sayacağım şarkılar bu iki ‘kadın’ın
bana verdiği ruhani hazzı size de vereceğini düşünüyorum. Sizde de dumanaltı
bir ortam yaratma hissiyatı uyandırırsa bağlantıyı koparmayalım keza ben
sigarayla elimden geleni yapıyorum.
Bu iki şahsiyetten bahsedip yazımı sonlandırırken
ve ayrı ayrı fotoğraflarını ararken, onların bu yazının haricinde pek çok kez
bir araya geldiklerini başka bloglarda ve fotoğraflarda görme fırsatına
eriştim. Bu yüzden yazıyı 4. bir fotoğrafla renklendirmeme izin verin.
Velhasıl kelam, o dönemi yaşayamamış, hani çok da
yaşamak istemeyen (özellikle bu ülkede; malum o yıllar Türkiye’de darbeler,
sağlar sollar havalarda uçuyorlardı..) ama bir kültür ve yaşam tarzı olarak
saygıda kusur etmeyecek biri olarak söylemeliyim ki bu iki kadına Kraliçe
diyerek yüceltmeme, övgüler yağdırmama anlayış gösterin.
Janis Joplin’in;
Cry Baby, Me and Bobby McGee, Move Over şarkıları
ile Led Zeppelin’in Kashmire şarkısına yaptığı yorum
İle
Grace Slick (dolayısıyla Jefferson Airplane)’in;
Volunteers, White Rabbit, Somebody to Love, Plastic
Fantastic Lover ile benim favorim High Flying Bird dinlenesi ve takip
edilesidir sayın okuyucu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder